عملکرد لنزهای چشم و لنزهای عینی در میکروسکوپ.

یک چشم ، نوعی لنز است که به انواع دستگاه های نوری مانند تلسکوپ ها و میکروسکوپ ها وصل شده است ، لنزهایی است که کاربر به آن نگاه می کند. این تصویر شکل گرفته شده توسط لنزهای هدف را بزرگ می کند و باعث می شود بزرگتر و آسان تر به نظر برسد. لنزهای چشم نیز وظیفه تمرکز تصویر را بر عهده دارند.

چشم از دو قسمت تشکیل شده است. انتهای بالای لنز که به چشم ناظر نزدیک است ، لنز چشم نامیده می شود ، عملکرد آن بزرگ می شود. انتهای پایین لنز که نزدیک به شیء مشاهده می شود ، لنز همگرا یا لنزهای میدانی نامیده می شود که باعث ایجاد یکنواختی روشنایی تصویر می شود.

لنز عینی لنز نزدیک به جسم در میکروسکوپ است و مهمترین قسمت واحد میکروسکوپ است. از آنجا که عملکرد و عملکرد اساسی آن را تعیین می کند. این مسئول جمع آوری نور و تشکیل تصویری از شی است.

لنزهای عینی از چندین لنز تشکیل شده است. هدف از این ترکیب غلبه بر نقص تصویربرداری یک لنز واحد و بهبود کیفیت نوری لنزهای عینی است.

چشمان با فاصله کانونی طولانی تر ، بزرگنمایی کوچکتر را فراهم می کند ، در حالی که یک چشمه با فاصله کانونی کوتاه تر ، بزرگنمایی بزرگتر را فراهم می کند.
فاصله کانونی لنزهای عینی نوعی خاصیت نوری است ، فاصله ای را تعیین می کند که لنز در آن نور را متمرکز می کند. این بر فاصله کار و عمق میدان تأثیر می گذارد اما به طور مستقیم بر بزرگنمایی تأثیر نمی گذارد.

به طور خلاصه ، لنزهای چشم و لنزهای عینی در یک میکروسکوپ با هم کار می کنند تا تصویر نمونه مشاهده را بزرگ کنند. لنز عینی نور را جمع می کند و یک تصویر بزرگ شده ایجاد می کند ، لنزهای چشم بیشتر تصویر را بزرگ می کنند و به ناظر ارائه می شوند. ترکیبی از دو لنز بزرگنمایی کلی را تعیین می کند و بررسی دقیق نمونه را امکان پذیر می کند.