EFL (فاصله کانونی مؤثر)، که به فاصله کانونی مؤثر اشاره دارد، به عنوان فاصله از مرکز لنز تا نقطه کانونی تعریف می‌شود. در طراحی اپتیکی، فاصله کانونی به فاصله کانونی سمت تصویر و فاصله کانونی سمت شیء طبقه‌بندی می‌شود. به طور خاص، EFL مربوط به فاصله کانونی سمت تصویر است، یعنی فاصله از صفحه اصلی سمت تصویر تا نقطه کانونی سمت تصویر. EFL به عنوان یکی از پارامترهای حیاتی در طراحی سیستم اپتیکی، به طور قابل توجهی بر عملکرد سیستم تأثیر می‌گذارد. فاصله کانونی خیلی کوتاه ممکن است منجر به زاویه دید بیش از حد گسترده شود که منجر به اعوجاج تشدید شده و چالش‌هایی در کنترل زاویه خروج پرتو اصلی می‌شود. برعکس، فاصله کانونی بیش از حد بلند می‌تواند مانع طراحی سیستم فشرده شود و به دلیل میدان دید بیش از حد باریک، الزامات کاربرد عملی را برآورده نکند.
فاصله کانونی پشتی (BFL) یا فاصله کانونی پشتی نوری، به عنوان فاصله از سطح پشتی آخرین لنز در یک سیستم نوری تا صفحه تصویر تعریف می‌شود. به عنوان یک پارامتر کلیدی در طراحی نوری، BFL مستقیماً بر طول کلی سیستم و دقت فاصله کانونی پشتی تأثیر می‌گذارد. بنابراین، باید در طول طراحی سیستم به دقت در نظر گرفته شود.
FFL (فاصله کانونی جلویی) یا فاصله کانونی جلویی نوری، فاصله از سطح جلویی اولین لنز در سیستم نوری تا سطح جسم را نشان می‌دهد. لازم به ذکر است که FFL اساساً با FBL (فاصله کانونی فلنج) متفاوت است. اولی نشان دهنده فاصله نوری است، در حالی که دومی به فاصله مکانیکی اشاره دارد.
FBL (فاصله کانونی فلنج) یا فاصله کانونی فلنج، به عنوان فاصله از آخرین سطح مکانیکی تا سطح تصویر گروه لنز تعریف می‌شود. در طراحی رابط‌های دوربین و لنز، FBL یک پارامتر محوری است که موقعیت دقیق نصب لنز روی دوربین را تعیین می‌کند.
به طور خلاصه، این پارامترها در طراحی لنزهای اپتیکی ضروری هستند. آنها نه تنها مستقیماً بر عملکرد لنز و کیفیت تصویربرداری تأثیر می‌گذارند، بلکه عمیقاً بر امکان‌سنجی طراحی سیستم نیز تأثیر می‌گذارند.
زمان ارسال: ژوئن-06-2025